این وبلاگ جهت آشنایی شما ورزش دوستان با برخی از ورزش ها وکمی هم مزاح برای تفریح ساخته شده.امیدوارم که راضی باشید.
بروس لی (به چینی سنتی 李小龍 ) نام اصلی لی جون-فون (چینی سنتی 李振藩 ) متولد هنگ کنگ در ۷ آذر ۱۳۱۹ شمسی در سن ۳۲ سالگی جمعه ۲۹ تیر ماه ۱۳۵۲ شمسی درگذشت. حرفههای رسمی او نمایش هنرهای رزمی، مدرس هنرهای رزمی، بازیگر، کارگردان و نمایشنامه نویسی بود. از سوی دیگر بروس لی بنیانگذار سبک جیت کون دُ (Jeet Kune Do) است. بدون شک او یکی از معروف ترین چهره های قرن بیستم میلادی است و در سراسر دنیا طرفداران بسیاری دارد و فیلمهای او در تمام دنیا شناخته شده هستند.
نظرات شما عزیزان:
بروس لی سبک نمایش و ارائه هنرهای رزمی شرقی در فیلمهای غربی را تغییر داد و عرضه آنها به سینمای غرب جانی تازه به سینمای جهان بخشید. از سوی دیگر در دوران او برای اولین بار از هنر و ورزش به عنوان چاشنی لذت بخش کردن فیلم ها و تبلیغات استفاده می شود. از آن زمان به بعد استفاده از ورزش های نمایش در انواع فیلم ها رشد کرد.
پدر بروس لی خواننده اُپرا بود با بسیاری از تولید کنندههای فیلم آشنا بود، از اینرو بروس به عنوان بازیگر نقش کودکان در تعدادی فیلم نقش آفرینی کرد. در سن هجده سالگی به منظور ادامه تحصیل راهی ایالاتمتحدهآمریکا شد و در این دوران به منظور تأمین هزینههای زندگی خود تدریس هنرهای رزمی میکرد. با ورود او به هالیوود (بزرگترین شرکت فیلمسازی آمریکا) و استفاده از حرکات رزمی شرقی در فیلمهای آنها موج علاقهمندان راهی کلاسهای هنرهای رزمی شرقی شدند و بروس لی با شروع دهه هفتاد میلادی به ستارهای بزرگ مبدل شد.
بروس لی پنج فیلم بلند خیلی معروف دارد: Lo Wei's The Big Boss در سال ۱۹۷۱ و Fist of Fury در سال ۱۹۷۲ و پس از آن Way of the Dragon که در همان سال توسط خود لی نوشته و کارگردانی شد، Warner Brothers' Enter the Dragon در سال ۱۹۷۳ و The Game of Death در سال ۱۹۷۳ که هر دو توسط Robert Clouse کارگردانی شده اند. پس از پخش این فیلمها در سینماهای سراسر دنیا و معروف شدن بروس لی او تصمیم گرفت سبک خاصی از هنر رزمی ابداع کند که فنون آن از رشتههای مختلف رزمی گرفته شده بود و فلسفه خاص خود را داشت. این گرایش جدید هنر رزمی سبک جیت کون دُ (Jeet Kune Do) نام گرفت. در این زمان بروس لی شهروندی هر دو کشور هنگکنگ و ایالاتمتحدهآمریکا را داشت.
سبک کار بروس لی بر ورزش پارکور تاثیر بسیار داشته. او از فنون رزمی در محیط شهری (زندگی روزمره) استفاده می کرده و همواره بر لذت حرکات و زیبایی آنها بیش از فلسفه و کاربرد توجه داشته و این همان نکته ای است که در پارکور به ویژه در سبک Free-running به آن اشاره شده است.
Design By : Susa Theme |